-چرا اینقدر ازش بدت میاد؟
-چون خیلی OKهست.
-OKهست؟! به نظر آدم بی آزاری می رسید!
- بس که بی آزار بود آزار می رسوند...
چند هفته پیش گفت و گوی بالا رو در تلگرام با یکی دوستانم داشتم. شاید بدیهی ترین علت حرف هاش حسادت دخترانه باشه. اما تا حدودی من رو به یاد این بخش از رمان شرلی اثر شارلوت برونته میندازه.
...تپه ی طبیعی و ناهموار، با پستی و بلندی های خزه بسته، آدم را به صعود می خواند، و چه خوش است رسیدن به بالای آن.
شرلی-نشر نی-صفحت٦٦٨
هیچگاه از هیچکس به خاطر اشتباهاتش تمجید نمی کنیم. اما علی رغم تلاش مداوم برای "بهتر"بودن و یا در کیس های کمال گرا "بهترین" بودن، گویی باز هم اطرافیانمون رو بخاطر عیب های ریز و درشتشون دوست میداریم.
